วันพุธที่ 3 พฤษภาคม พ.ศ. 2560

คำถามที่สั่นคลอนจิตใจ


จากบทความที่แล้วจนบทความนี้ใช้เวลากว่า3เดือนกว่าจะเกิดแรงบันดาลใจให้มากพอจะเขียนเรื่องที่3ครับ  555555 ขำตัวเอง

3. เรื่่องคำถามบางคำถามที่มันสะเทือนจิตใจ สั่นคลอนความคิดไปหมด

                  คืองี้ครับ จู่ๆผมก็ได้รู้จัก แนวคิด micro eutopia , รู้จักSocial Spirit , รู้จัก 31 Century museum of contemporary spirit ของ คุณ คามิน เลิศประเสริฐกุล ผ่านทางการดูการสัมภาษณ์ของเขา คุณคามินเขาพูดถึงเรื่องspiritของมนุษย์  พูดถึงความรับผิดชอบของมนุษย์ต่อสังคม พูดถึงการมีสัจจะกับตัวเอง และการรู้จักเคารพตัวเอง ผมสรุปคร่าวๆในมุมมองของแกประมาณว่า สังคมเรามีปัญหาเพราะทัศนคติของคนส่วนใหญ่นั้นผิดเพี้ยน เราไม่รู้จักตัวเอง ไม่เคารพวิชาชีพอย่างจริงใจ ไม่รู้จักใช้อาชีพของเราเชื่อมต่อสร้างประโยชน์ให้กับสังคมแต่ดันทำทุกอย่างเพื่อตัวเงินเป็นหลัก อาชีพคนเป็นหมอควรอยากเป็นเพราะอยากช่วยเหลือคนเป็นที่ตั้ง มิใช่เพราะอาชีพนี้มีเงินเดือนสูงและมีลู่ทางทำเงินได้เยอะ  อาชีพคนเป็นตำรวจควรเกิดจากความรู้สึกที่ว่าเรารักความยุติธรรมอยากทำให้สังคมดี มิใช่สนุกกับการใช้อำนาจเพื่อหาเงินและเพื่อเอาเปรียบผู้อื่น  แกให้เราถามตัวเองว่าเราก็เป็นส่วนหนึ่งของความผิดเพี้ยนนี่ไหม ถามตัวเองให้ถึงแก่นโดยไม่พยายามโกหกตัวเอง ถ้าเราไม่โกหกตัวเอง จับผิดตัวเองเพื่อสร้างสัจจะก็จะรู้จักตัวเองอย่างแท้จริงนั่นจะก่อให้เกิดการพัฒนาตัวเองอย่างถูกต้อง และจะก่อให้เกิดความรู้สึกเคารพตัวเองในลำดับต่อมา ทั้งหมดนั่นคือจุดเริ่มต้นของสังคมที่ดี ทิ้งท้ายสรุปนี้ก็คือ เราควรมีสัจจะกับตัวเอง เราควรศรัทธาในสิ่งที่เราเชื่อ ในสิ่งที่เราทำแบบจริงใจนั่นเอง เราถึงจะมีศักดิ์ศรีและมีประโยชน์กับสังคมอย่างแท้จริง  อ่านแล้วงงไหมครับ หรือคิดว่าถ้าไม่งงแต่ไม่อิน ลองคลิ๊กเข้าไปดู คลิปนี้ครับ ไปตีความมันด้วยประสบการณ์ของคุณเอง

คลิปของคุณคามิน เลิศประเสิร์ฐกุล
https://www.youtube.com/watch?v=Z5oV8Laq_vU
               
ก็จากคลิปนี้แหละครับผมกลับมาถามตัวเอง ในวันนั้นหลังจากดูจบผมรู้สึกชาไปทั้งตัว มันสั่นคลอนจิตใจผมเหลือเกินกับคำถามของคุณคามิน ผมรู้สึกได้ทันทีว่าผมกำลังหลงทางทางความคิด ผมสับสน ผมถามตัวเองแต่ขณะเดียวกันผมก็ยังไม่เชื่อกับคำตอบของตัวนักในวันนั้น ไอ้คำถามที่ว่านั่นก็มีเรื่องกาแฟอยู่ด้วยล่ะครับ ง่ายๆคือผมพยายามสำรวจตัวเองว่าไอ้ที่ผมทำกาแฟนั่นเป็นเพราะผมรักมันจริงไหม ผมอยากทำกาแฟในไร่ของผมให้เป็นเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศจริงไหม หรือเพราะผมทำเพื่ออย่างอื่น เงิน ความดัง กระแส โอกาสในการต่อยอดให้เป็นอย่างอื่น โอกาสในแง่ธุรกิจ ความกดดันจากครอบครัวที่ต้องมีรายได้   อยากชนะคนที่ทำมาก่อน หรืออย่างอื่น  ผมถามเพราะผมเองก็อยากรู้ครับ ผมอยากพัฒนาตัวเองอย่างแท้จริงและผมไม่อยากเป็นส่วนหนึ่งของความบิดเบี้ยวของสังคม ปรากฎว่าคำตอบของผมคือผมรักและอยากจะทำให้กาแฟในไร่ของผมนั้นเลิศจริงๆครับ แต่ความรักของผมมันไม่เพียวและมันยังไม่แรงพอ ผมยังอยากให้มันสร้างเงินและสร้างอย่างอื่นให้ผมด้วย ผมก็เสียใจกับคำตอบของผมน่ะ แต่อย่างว่าผมไม่อยากโกหกตัวเอง ผมต้องแก้ไขมัน ผมอาจขายกาแฟในไร่ผมได้ราคาดีเพราะการตลาดผมดี แต่ถ้าลึกๆขณะนั้นผมเพียงพอกับแค่สิ่งนั้นและลึกๆกว่าผมรู้อยู่แก่ใจว่าวัตถุดิบของผมมันยังไม่สุด ยังไม่เลิศพอ แต่ผมก็ยังบอกทุกคนว่ากาแฟผมเลิศเพราะผมอยากขายมันได้ราคาดีและอยากได้การยอมรับ วันนั้นทุกคนอาจเชื่อผม อาจซื้อราคาแพงๆแต่วันนั้นผมคงเสียใจกับตัวเอง
                        ผมถามตัวเองอีก1คำถามว่าผมควรตั้งตัวเองอยู่ที่ตำแหน่งไหนของโลกแห่งกาแฟ Barista ก็เท่ห์ดีน่ะสร้างสรรค์เมนูใหม่ๆมานำเสนอ ลงแข่งขันคว้าชื่อเสียงอัพค่าตัวเดือนนึงหลายแสน , Developer ก็ทำเงินได้ไม่เลวซื้อเม็ดมาคั่วทำมาร์เก็ตติ้งแล้วขายเป็นพ่อค้าคนกลางใครๆก็รู้ว่ามันรวย หรือเป็นมันทั้งหมดก็เก๋ดีทำเองตั้งปลูก คั่ว ชง ครบเครื่อง ดีไม่ดีวันนึงชื่อดังจัดคอร์สขายรวยไปอีกทาง ,  Farmerล่ะ ไอ้ตำแหน่งนี้แม้เป็นต้นน้ำแต่ได้รับการปฏิบัติอย่างเลวที่สุด ทำดีแค่ไหนคนก็ไม่ค่อยให้ความสำคัญ แถมในระบบผลประโยชน์นั้นได้ส่วนแบ่งน้อยที่สุดเรียกได้ว่าเหนื่อยสุด ได้น้อยสุดแถมคนไม่ค่อยรู้จัก  แล้วผมจะเลือกให้ตัวเองอยู่ตรงตำแหน่งนี้เหรอ อุดมการณ์มันกินได้เสียที่ไหน?????   เมื่อสิ้นคำถาม ภาพในหัวผมก็ลอยออกมาตอบ ผมเคยดูสารคดี Chef 's garden farm ของคุณลุงอาซาโน๊ะ ภาพสวนผักของคุณลุงที่ได้รับการยอมรับว่ารสเลิศ เชฟระดับประเทศและระดับโลกแวะเวียนมาเอาผักในสวนของคุณลุงทดลองทำอาหารเมนูต่างๆเสมอๆ ภัตาคารดังๆระดับประเทศต่างก็ยอมรับและใช้ผักของคุณลุงในการประกอบอาหารจำหน่าย ภาพนั้นผมยังอยากเป็น  ภาพนั้นผมยังอยากเป็น ภาพนั้นผมยังอยากเป็น นั่นคือภาพแห่งคำตอบ ผมจะเป็นได้ไหม ผมก็ต้องปรับทัศนคติและหมั่นสำรวจตัวเองบ่อยๆ การยังอยู่ในเป้าหมายขณะเดียวกันที่ยังต้องแสวงหาเงินมาเลี้ยงชีพมันเป็นศิลปะโดยแท้ ผมหวังว่าอีก10ปีข้างหน้าผมยังอยู่ในถนนเส้นนี้ และผมยังมีภาพของคุณลุงอาซาโน๊ะอยู่ในหัวอีกเหมือนเดิม ผมยังมุ่งมั่นและยังหวัง



คลิปสวนของคุณลุงอาซาโน๊ะ
https://www.youtube.com/watch?v=zntGtp52v1c&t=520s







" ผมยังอยากทำกาแฟในไร่ของผมให้เป็นวัตถุดิบชั้นเลิศในการชงกาแฟ "
       


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น